მას თამამად შეიძლება ვუწოდოთ “ცხოვრების წიგნი”.

           გურამ დოჩანაშვილის ,,სამოსელი პირველი” -წიგნი ,რომელიც ჩემი აზრით ყველამ უნდა წაიკითხოს.
ეს არის წიგნი სიკეთისა და ბოროტების ჭიდილზე,გულწრფელ ,უანგარო სიყვარულზე,თავისუფლების წყურვილზე,მეგობრობაზე.
,,საომოსელი პირველის” კითხვა, რომ დავიწყე უბრალოდ ამ წიგნის სამყაროში გადავედი,დასრულებამდე წიგნის მთავარი გმირის  ცხოვრებით ვცხოვრობდი.წიგნში ყველაფერი მომწონს თუნდაც, იუმორი. დოჩანაშვილის სიყვარული ადამიანების მიმართ, რომელიც სულ იგრძნობა და გადამდებია, მომწონს ცოცხალი და ხელშესახები პერსონაჟები. (რაც საკმაოდ ძნელი საქმეა მწერლისთვის, იმიტომ რომ ყველას არ გამოსდის).მომწონს როგორ ნელა “სერიოზულდება” წიგნი და უფრო და უფრო  გიპყრობს.
წიგნის წაკითხვის შემდეგ, მოვლენების სხვანაირად შეფასება დავიწყე,მივხვდი, რომ თავისუფლება ყველაზე უფრო ძვირფასი რამაა ,რაც ადამიანს გააჩნია-სწორედ თავისუფლების გამო სწირავს თავს 5 კანუდოსელი.

მთავარი გმირი დომენიკო პატარა, გამოუცდელი ბიჭია ,რომელსაც ვერ წარმოუდგენია ისეთი სიბინზურენი ,როგორიცაა მტრობა და ბოროტება.მისთვის ყველაფერი ნათელ ფერებში იხატება. სოფელში მამასთან ერთად ცხოვრობს ,მაგრამ მოულოდნელად ყველაფერი იცვლება.მასზე დიდ გავლენას ახდენს უცნაური კაცის-ლტოლვილის ნაამბობი და თავგადასავლების საძიებლად ,,ლამაზ ქალაქში” მიდის ,სადაც ანა-მარიას შეხვდება და გამოცდის სიყვარულს,რომელსაც ტკივილიც  ახლავს.

მთავარი იდეა, შეჯერებული შეხედულების თანახმად, არის შემდეგი: ყველამ უნდა დატოვოს თავისი “სოფელი” და წავიდეს “ლამაზ-ქალაქში”, შეიცნოს სიკეთე და ბოროტება, რათა მომავალში სცადოს მათი ერთმანეთისაგან გარჩევა და, შეძლებისდაგვარად, პირველის მხარეს დადგეს. გამოიაროს თავისი “კამორა”, დაიმსახუროს “კანუდოსში” ცხოვრება, თუნდაც ერთი კამორელის ცემით და ციცაბო “აღმართის” გავლით, დიდი წვალებით დაუბრუნდეს მამისეულ წიაღს, რაც უდიდესი ბედნიერებაა…